Όταν για μια κυβέρνηση αρχίζουν οι δυσκολίες, τότε είναι εύκολο για εκείνους που λαμβάνουν τις αποφάσεις να προσπαθούν να λύσουν ένα πρόβλημα μεγεθύνοντάς το ή να επιχειρούν να διορθώσουν ένα λάθος προκαλώντας ένα μεγαλύτερο. Αυτό συνέβη χθες με την τοποθέτηση του Χρήστου Στυλιανίδη στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, στη θέση του παρ’ ολίγον υπουργού Ευάγγελου Αποστολάκη.
Ολοκληρώθηκε, έτσι, η οπερετική μεταμόρφωση της Γενικής Γραμματείας Προστασίας σε υπουργείο. Καταρχάς, το υπουργείο που ανακοινώθηκε πριν από μια βδομάδα, ξαφνικά χθες απέκτησε και υφυπουργείο, κάτι που επιβεβαιώνει όσους θεωρούν ότι το υποτιθέμενο «επιτελικό κράτος» που έχει στον νου του ο πρωθυπουργός δεν είναι παρά ένα σύνολο συνεργατών που ο ίδιος επιλέγει με προσωπικά κριτήρια και στη συνέχεια προσαρμόζει την κυβερνητική δομή στα δικά τους χαρακτηριστικά.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι το ερώτημα της «Εφ.Συν.» για ποιο λόγο κρίθηκε ότι ο κ. Αποστολάκης θα μπορούσε να διαχειριστεί το χαρτοφυλάκιο μόνος του, ενώ στην περίπτωση του κ. Στυλιανίδη κρίθηκε ότι χρειάζεται υφυπουργός, έμεινε χθες αναπάντητο από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο.
Η επιλογή, όμως, του μέχρι και σήμερα Κύπριου πολίτη κ. Στυλιανίδη ως πρώτου υπουργού Πολιτικής Προστασίας δημιουργεί ένα μείζον πρόβλημα. Ο νέος Έλληνας υπουργός ήταν μέχρι χθες γνωστός ως Κύπριος επίτροπος της Ε.Ε. Για πρώτη φορά, δηλαδή, εμφανίζονται οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου ως συγκοινωνούντα δοχεία, παραβιάζοντας την πάγια εθνική θέση που είχε επικρατήσει από την περίοδο της Μεταπολίτευσης, ότι δηλαδή Κύπρος και Ελλάδα είναι δυο αυτόνομες χώρες που συνεργάζονται βέβαια στενά, αλλά που δεν ταυτίζονται, παρά μόνο στη… «Eurovision».
Άθελά του, ο κ. Μητσοτάκης, με τον τρόπο που επιχείρησε να ξεπεράσει το φιάσκο της υπουργοποίησης Αποστολάκη, προκάλεσε ένα ρήγμα σ’ αυτή την πάγια εθνική πολιτική και υπονόμευσε τη σοβαρότητα των διακηρύξεών μας στα διεθνή φόρα. Και το χειρότερο: αυτή η επιπόλαια επιλογή μάς αφήνει έκθετους σε όσους υποστηρίζουν ότι η Κύπρος είναι οριστικά χωρισμένη σε Έλληνες και Τούρκους και ότι συνεπώς η μοναδική ρεαλιστική επιλογή είναι η διχοτόμηση του νησιού.
Δεν υπήρχε κάποιος στην κυβέρνηση να προστατέψει τον πρωθυπουργό (και τη χώρα) από αυτή την καιροσκοπική αλλά και βλαπτική για τα εθνικά συμφέροντα επιλογή;
Από το κύριο άρθρο της Εφημερίδας Συντακτών
Δείτε: Τον έκοψε από Επίτροπο η κυπριακή κυβέρνηση αλλά ο Μητσοτάκης τον έκανε υπουργό!
